ZONDAGOCHTEND...

Artikel 23 van 23

Gepubliceerd | 1 oktober 2023

" Zondagochtend... "

Vanochtend was het weer zo’n dag. Ik dacht; aahh.. lekker, we gaan een goeie wandeling maken! …en Lilli dacht daar anders over. Zij dacht waarschijnlijk; “aahh.. het is weer tijd voor lekker Mañana Mañana!” Het is tenslotte zondag. Op zondag probeer ik altijd te relaxen en te vertroetelen. Ik moet alleen eerlijk bekennen dat het zo ook vaak niet gaat. Wellicht dat Lilli dacht; “laat ik de meis eens een pootje helpen.”

Zoals gezegd, wilde ik vaart maken en Lilli kwam niet harder dan de snelheid van een slak. Na een aantal keren aanmanen tot harder lopen, begon mijn geduld al wat te verminderen. Ik ging over tot een paar keer wat mee trekken. Wat weleens kan helpen om wat meer snelheid te creeren. Deze keer voelde ik al snel dat dit niet op een fijne manier ging lukken.

Nou zullen er lezers zijn die denken; “uh.. ik bepaal, ik ben de baas.” Zo sta ik daar niet in. Niet met zoiets in ieder geval. Er zijn zeker regels, maar dat heeft dan meer te maken met niet de boel slopen en dergelijke. Er was al een boodschap gemaakt. Dus ik maakte rechtsomkeer en als boodschap nummer 2 was gemaakt, zouden we wel zien. En we hadden nog maar net de omdraai naar richting huis gemaakt en het tempo van Lilli ging aanzienlijk hoger. Ach, dat ik me daar door nog kan laten verrassen 😊

Achter op het fietspad aangekomen dacht ik; “prima, dan ga jij nu maar je gang en volg ik jou.” Er moest tenslotte nog een boodschap gedaan worden en daar is rust voor nodig, over het algemeen. Ook dat werkte niet direct. Lilli snapte namelijk echt de bedoeling niet en stond geduldig naast mij te wachten. Af en toe een snuffeltje en een beetje knagen op een tak. En bij elke stap die zij zetten, schuifelde ik achter haar aan. Uiteindelijk, vermoed ik, had ze het in de gaten en ze maakte direct aanstalten om naar huis te gaan. Een grotere ronde zat er dus echt niet in deze ochtend. Maar ach, prima toch. Al stappend en snuffelend (met ieniemienie teckelpootjes…) kwamen we voor op het veldje aan. Dat kreeg natuurlijk ook een flinke inspectie. En naar mate we samen rondstapten, werd ik rustiger en rustiger.

Wij hebben voor op het veldje een waterval-achtige fontein en ik hou van die fontein! Het klateren van het water… het zonlicht wat supermooi schittert op dat water. Vaak bij zonlicht komt er een aura omheen en een klein regenboogje zo onderaan de zijkant. (In het donker is het er ook supermooi. De fontein is dan verlicht en met de grote bomen en de nachtelijke sterren lijkt het net of je in een prachtig Canadees woud bevindt. Ohh.. en helemaal bij vorst!) Ik dwaal af.. terug naar zondagochtend in Oosterhout.

Beetje bij beetje of stapje bij stapje gingen we naar boven richting huis. De laatste tijd heb ik bij het wandelen een buiktasje aan. Dan heb ik altijd wat wandelattributen bij de hand. Gewoon tasje om en klaar. Ik ben voor als het makkelijk kan waarom dan niet doen?! Ik haak het handvat vast aan het tasje en heb mijn beide handen vrij. Dat loopt echt een stuk prettiger! Ik denk dat deze wandeling Lilli wel beviel. Na weer een tijdje dat terrein afgesnuffeld te hebben, dat al een stuk sneller ging. Stonden we niet veel later voor de deur en gaf ze aan: “Laten we naar binnen gaan.” Eenmaal in het pand zag ik een tevreden hondje met een blije kwispelstaart. Echt even een klein teken dat ik een goede keuze had gemaakt. En als ik in de spiegel had gekeken, zag ik een tevreden “meis”. Het langzaam stappen en de neus van Lilli volgen, had mij ook erg goed gedaan. Perfect passend op een ontspannende, vertroetelende zondag!

De agenda is aangepast nu. Zondagochtend bepaalt Lilli de wandeling.